Μενού Κλείσιμο

Μπόμπι Φίσερ / Η περηφάνεια και η θλίψη στο σκάκι

Στη 14η Σκακιστική Ολυμπιάδα της Λειψίας, το 1960, έγινε ευρύτατα γνωστός ο κατά πολλούς μεγαλύτερος σκακιστής του 20ου αιώνα, ο Ρόμπερτ Φίσερ!

Αν η Σκακιστική Ολυμπιάδα του Μονάχου το 1958 σημαδεύτηκε από την εμφάνιση του Μιχαήλ Ταλ, η Ολυμπιάδα που ακολούθησε, στη Λειψία της Ανατολικής Γερμανίας ήταν η ευκαιρία για την πρώτη παρουσία σε αυτούς τους αγώνες μιας σκακιστικής ιδιοφυίας, του Αμερικανού Ρόμπερτ (Μπόμπι) Φίσερ. Μια προσωπικότητα που άλλαξε εκ βάθρων τα σκακιστικά δρώμενα και εξακολουθεί μέχρι σήμερα να αποτελεί μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που αγαπήθηκε όσο λίγοι, αλλά και προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις στη διάρκεια της ζωής του (1943-2008).

Ο μετρ Λουκάς Ζαχείλας, ο οποίος επιμελείται τα αφιερώματα στις Ολυμπιάδες αλίευσε πολλά στοιχεία για τον κορυφαίο σκακιστή, σχεδόν άγνωστα περιστατικά και επικεντρώθηκε σε πολύ χαρακτηριστικές παρτίδες της Ολυμπιάδας.

Ο Φίσερ γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου 1943 στο Σικάγο. Ήταν γιος της Ελβετοεβραίας δασκάλας και γιατρού Ρεγκίνας Βέντερ και του Γερμανού βιολόγου Χανς Φίσερ ή του Ούγγροεβραίου γιατρού Πάουλ Νεμένι, σύμφωνα με νεότερες έρευνες. Σε ηλικία 16 ετών εγκατέλειψε το σχολείο για να αφιερωθεί ψυχή τε και σώματι στο κορυφαίο πνευματικό παιγνίδι, αφού το 1958 είχε ήδη χρισθεί γκραν μετρ και είχε ήδη κατακτήσει το ανοικτό πρωτάθλημα των ΗΠΑ.

Ο Μπόμπι Φίσερ στην Ολυμπιάδα της Λειψίας

Στην περίπτωση του Φίσερ τα όρια ανάμεσα στην υπερβολική ευφυία και τον παραλογισμό ήταν πολύ λεπτά από την εφηβική κιόλας ηλικία. H υπέρβαση κάθε σκακιστικού ορίου και η τεράστια φήμη που απέκτησε στην προσπάθεια του να εκθρονίσει από το παγκόσμιο σκάκι τους Σοβιετικούς ήταν ένα νόμισμα με δύο όψεις. Έχοντας την προδιάθεση διπολικών χαρακτηριστικών, μετά την κατάκτηση του τίτλου του παγκόσμιου πρωταθλητή και την ξαφνική αποχώρησή του από την αγωνιστική δράση, το κενό της ιδιοφυΐας κάλυψαν «δόσεις παράνοιας». Ίσως ο πιο χαρισματικός σκακιστής όλων των εποχών, που νικήθηκε μόνο από τον ίδιο του τον εαυτό.

Αναρρίχηση των ΗΠΑ στη δεύτερη θέση

https://934322ca88fe537f6eb4ac91f4ec60dc.safeframe.googlesyndication.com/safeframe/1-0-38/html/container.html

Στη Λειψία ο Φίσερ αγωνίστηκε στην 1η σκακιέρα της ομάδας των ΗΠΑ, ένα γεγονός που «ανάγκασε» τον Ρεσέβσκι να μην αγωνισθεί. Οι αγώνες διεξήχθησαν από τις 16 Οκτωβρίου έως τις 9 Νοεμβρίου του 1960 και η διοργάνωση χαρακτηρίστηκε από όλους ως εξαιρετικής ποιότητας. Η Ανατολική Γερμανία στην προσπάθειά της να ξεπεράσει τη Δυτική Γερμανία που φιλοξένησε την προηγούμενη Ολυμπιάδα κατόρθωσε να εξασφαλίσει ιδανικές συνθήκες φιλοξενίας, αγωνιστικού χώρου αλλά και παραλλήλων εκδηλώσεων. 75.000 θεατές, ένας αριθμός που ξεπερνάει κάθε φαντασία παρακολούθησε τους αγώνες που διήρκησαν 3,5 εβδομάδες. Οι αγώνες έγιναν υπό την αιγίδα του Προέδρου Γιοχάνες Ντίκμαν και διοργάνωσαν παράλληλα μια εντυπωσιακή έκθεση «το σκάκι στην πορεία του χρόνου» με εκθέματα από περισσότερα από 150 ιδρύματα από όλο τον κόσμο. Ο επικεφαλής της Αγγλικής ομάδας Χάρι Γκόλομπεκ έγραψε ότι η Ολυμπιάδα της Λειψίας ήταν η πιο σημαντική στην ιστορία του σκακιού.

Η ατμόσφαιρα ήταν φιλική και καθόλου ψυχροπολεμική και μετά τους καθημερινούς αγώνες πολλοί αγώνες μπλιτς – γρήγορου σκακιού – γέμιζαν τις φθινοπωρινές βραδιές. Ο Ταλ, ο Πετροσιάν και ο Φίσερ έβγαλαν γρήγορα τη φήμη των σχεδόν ανίκητων χαρίζοντας ευχάριστες στιγμές σε σκακιστές κάθε επιπέδου.

Στο αγωνιστικό επίπεδο η Σοβιετική Ένωση ήταν απλά πολύ πιο ισχυρή από κάθε άλλη ομάδα. Νίκησε με πολύ μεγάλη διαφορά έχοντας στις τάξεις της τους Ταλ, Μποτβίνικ, Κέρες, Κορτσνόι, Σμίσλοβ και Πετροσιάν. Τρεις από αυτούς ήταν ήδη παγκόσμιοι πρωταθλητές (ο Ταλ μόλις είχε κατακτήσει τον τίτλο από τον Μποτβίνικ) και ένας ακόμη (Πετροσιάν) ήταν στην πορεία για να τον κατακτήσει.

Η Αμερικανική ομάδα, με το Φίσερ επικεφαλής κατέκτησε τη 2η θέση μπροστά από τη Γιουγκοσλαβία. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι η συμμετοχή των Αμερικανών ήταν αμφίβολη μέχρι λίγο πριν την έναρξη των αγώνων αφού η Αμερικανική Κυβέρνηση αρχικά αρνείτο να επιτρέψει την ομάδα να ταξιδέψει σε χώρα του Ανατολικού μπλοκ. Η αλλαγή στάσης έγινε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή μετά από έντονες διαμαρτυρίες στις οποίες πήρε μέρος και η μητέρα του Φίσερ. Η Δυτική Γερμανία (8η) αυτή τη φορά ξεπέρασε την Ανατολική Γερμανία (9η) αλλάζοντας έτσι την ακριβώς αντίθετη εικόνα κατάταξης που οι δύο ομάδες είχαν στην προηγούμενη Ολυμπιάδα.

Από τις καλύτερες στιγμές των αγώνων ήταν φυσικά η συνάντηση του Φίσερ με τον Ταλ που έληξε ισόπαλη μετά από πολύ ενδιαφέρουσα μάχη. Ακόμα πιο θεαματική ήταν η παρτίδα ανάμεσα στον Αυστριακό Ρόμπατς και τον Ταλ, που έληξε και αυτή ισόπαλη. Ο διαιτητής των αγώνων Ντίτερ Λέντσου έγραψε αργότερα ότι η σκακιέρα κυριολεκτικά πήρε φωτιά. Αυτό, γιατί εκείνη την εποχή το κάπνισμα ήταν επιτρεπτό και οι δύο αντίπαλοι πρέπει να κάπνισαν από κάπου 60 τσιγάρα ο καθένας. Ο τελευταίος γύρος των αγώνων χαρακτηρίσθηκε και από την μοναδική ήττα Σοβιετικού σκακιστή. Ο παγκόσμιος πρωταθλητής Ταλ έχασε από τον νεαρό Άγγλο Τζόναθαν Πενρόουζ. Ο Πενρόουζ είχε καταγωγή από μια διάσημη οικογένεια επιστημόνων της Βρετανίας, αφού ο πατέρας του Λάιονελ ήταν διάσημος γενετιστής ενώ ο αδελφός του Ρότζερ φέτος πήρε το βραβείο Νόμπελ Φυσικής.

«Αι φιλότιμοι σκακισταί μας»

Η Ελλάδα αγωνίστηκε στον τρίτο προκριματικό όμιλο και κατάλαβε την προτελευταία θέση. Στην τελική φάση αγωνίστηκε στον τρίτο όμιλο και τερμάτισε 11η (35η θέση ανάμεσα σε 40 εθνικές ομάδες).

Η σύνθεση της Εθνικής Ελλάδας: Αναστασόπουλος (5,5 βαθμοί σε 20 παρτίδες), Άγγος (10,5/20), Παπαποστόλου (5/19), Παϊδούσης (6,5/20), Καπράλος (0/1). Ο Άγγος, στην τελευταία συμμετοχή του με την εθνική μας, είχε εξαιρετικό φίνις (αήττητος με 5 νίκες και 6 ισοπαλίες)!

Ας δούμε τους πέντε πρωταγωνιστές, για τους οποίους είχε γράψει στο «ΜΑΤ» ο Σπύρος Μπίκος: «Τα θερμά συγχαρητήρια και την ευγνωμοσύνην όλων μας αξίζουν αι φιλότιμοι σκακισταί μας, οίτινες υπερέβαλον εαυτούς, εις τον σκακιστικόν αυτόν Μαραθώνιον (20 παρτίδαι με ισχυρούς αντιπάλους εντός 22 ημερών), επιτυχόντες ικανοποιητικά αποτελέσματα. Ιδίως κατά τους τελικούς παρά την έλλειψιν αναπληρωματικών και την εκ ταύτης κόπωσιν, που εστοίχισε πάντως ένα ακόμη καλύτερον αποτέλεσμα».  

Τάσος Αναστασόπουλος (Αθήνα  1915 – 1981). Ιατρός φυματιολόγος στο «Σωτηρία». Υπήρξε από τους πιο ενεργούς και δραστήριους σκακιστές στο ελληνικό χώρο, με διαρκή παρουσία επί 40 χρόνια. Ήταν ο πρώτος που μελέτησε συστηματικά τη θεωρία ανοιγμάτων και φινάλε, πάλευε πάντα για τη νίκη και τον διέκρινε μια υπεραισιοδοξία!  Πρωταθλητής Ελλάδας 1960, 1961, 1967. Αγωνίστηκε σε πέντε Ολυμπιάδες  (1956, 1958, 1960, 1962, 1966) σημειώνοντας 33 βαθμούς σε 82 παρτίδες (25 νίκες, 16 ισοπαλίες, 41 ήττες, ποσοστό επιτυχίας 40,2%).

Αλέξανδρος Άγγος (Σέρρες 1933 – Μιλγουόκι 2007). Νευρολόγος – ψυχίατρος με σπουδές Γερμανικής Φιλολογίας και Συγκριτικής Λογοτεχνίας. Συγγραφέας σκακιστικών και λογοτεχνικών βιβλίων. Πρωταθλητής Ελλάδας 1959 και Πρωταθλητής Μιλγουόκι 1963-1964, βρέθηκε στη λίστα των 30 καλύτερων Αμερικανών σκακιστών. Αγωνίστηκε σε τρεις Ολυμπιάδες με την εθνική μας (1956, 1958, 1960) και σημείωσε 25 βαθμούς σε 53 παρτίδες (15 νίκες, 20 ισοπαλίες, 18 ήττες, ποσοστό επιτυχίας 47,2%).

Χρήστος Παπαποστόλου (Αθήνα 1929). Ο μεγαλύτερος εν ζωή σκακιστής της Εθνικής Ελλάδας αγωνίστηκε σε πέντε Ολυμπιάδες και σημείωσε 31,5 βαθμούς σε 69 παρτίδες (27 νίκες, 9 ισοπαλίες, 33 ήττες, ποσοστό επιτυχίας  45,7%). Στη Λειψία παρήγγειλε τα πρώτα χρονόμετρα για την ΕΣΟ, τα οποία εκτελωνίστηκαν ύστερα από 7 χρόνια! Έζησε 30 χρόνια τη Γερμανία (1971-2000) και είχε την ευκαιρία να συμμετέχει σε πολλά διεθνή τουρνουά (https://www.avgi.gr/athlitika/331333_enas-drastirios-enenintahronos-skakistis).

Αριστείδης Παϊδούσης (Κάιρο 1925 – Αθήνα 2002). Είχε σπουδάσει Νομικά. Στρατηγικός σκακιστής, είχε αναδειχθεί  πρωταθλητής Ελλάδας το 1964. Το 1970, στο πρώτο Πρωτάθλημα Α΄ Εθνικής, αγωνίζεται με την ομάδα του Παναθηναϊκού και μαζί με τους Γρηγορίου, Τρικαλιώτη, Καζιλάρη, Αναστασόπουλο, Πετροβίκη, Γεωργίου και τον έφηβο Παπασταυρόπουλο, κατακτούν την πρώτη θέση. Αγωνίστηκε σε τρεις Ολυμπιάδες (1960, 1962, 1964) και σημείωσε 15 βαθμούς σε 47 παρτίδες (3 νίκες, 24 ισοπαλίες, 20 ήττες), ποσοστό επιτυχίας 31,9%).

Δημήτρης Καπράλος (Παναιτώλιο Αιτωλοακαρνανίας 1927 – Αθήνα 1994). Από τα μεγαλύτερα ονόματα στο χώρο του καλλιτεχνικού σκακιού. Χρυσός ολυμπιονίκης στη σύνθεση σκακιστικών προβλημάτων (1972), είχε βραβευτεί σε διεθνείς διαγωνισμούς ως συνθέτης, αλλά και ως λύτης προβλημάτων. Στο αγωνιστικό σκάκι δεν είχε ανάλογη δραστηριότητα. Συμμετείχε ως αναπληρωματικός σε δύο Ολυμπιάδες (1960, 1966) και σημείωσε 0,5 βαθμό σε 4 παρτίδες (1 ισοπαλία, 3 ήττες, ποσοστό 12,5%).

Η πολυαναμενόμενη παρτίδα ανάμεσα στα δύο πλέον «φανταχτερά» ονόματα των αγώνων, τον Φίσερ και τον Ταλ, έληξε ισόπαλη μετά από πολύ ενδιαφέρουσα μάχη:

Φίσερ (ΗΠΑ) – Ταλ (ΕΣΣΔ) [C18]

1.ε4 ε6 2.δ4 δ5 3.Ιγ3 Αβ4 4.ε5 γ5 5.α3 Αα5 6.β4 γxδ4 7.Βη4 Ιε7 8.βxα5 δxγ3 9.Βxη7 Πη8 10.Βxθ7 Ιβγ6 11.Ιζ3 Βγ7 12.Αβ5 Αδ7 13.0-0 0-0-0 14.Αη5

14…Ιxε5 15.Ιxε5 Αxβ5 16.Ιxζ7 Αxζ1 17.Ιxδ8 Πxη5 18.Ιxε6 Πxη2+ 19.Ρθ1 Βε5 20.Πxζ1 Βxε6 21.Ρxη2 Βη4+ ½-½.

https://share.chessbase.com/SharedGames/share/?p=wJ3TnW5Qj1h/58iRSY1em/kVOxMQhvgb7vUD17y1pVBnuxbver06YaSgBq2VVHeH

Η παρτίδα που στη διάρκειά της πρέπει να καταναλώθηκαν 120 τσιγάρα από τους δύο πρωταγωνιστές. Η σκακιέρα πήρε φωτιά όχι μόνο εξ’ αιτίας των τσιγάρων.

Ρόμπατς (Αυστρία) – Ταλ (ΕΣΣΔ) [Α86]

1.ε4 γ5 2.Ιζ3 δ6 3.δ4 γxδ4 4.Ιxδ4 Ιζ6 5.Ιγ3 α6 6.Αγ4 ε6 7.α3 Αε7 8.Αα2 0-0 9.0-0 β5 10.ζ4 Ιβδ7 11.Πζ3 Αβ7 12.Πθ3 Πγ8 13.Αε3 Βγ7 14.Ιxε6 ζxε6 15.Αxε6+ Ρθ8 16.Αδ4 Αδ8 17.Βε2 Βγ6 18.Ρθ1 Αβ6 19.Αxδ7 Βxδ7 20.Αxβ6 Πγ4 21.β3 Βxθ3 22.ηxθ3 Πxγ3 23.Ρη1 Αxε4 24.Πγ1 Πxθ3 25.Αζ2 δ5 26.Αη3 Ιθ5 27.Βε3 η5 28.Βδ4+ Ρη8 29.Πε1 Ιxη3

30.Πxε4 δxε4 31.Βδ5+ Πζ7 32.Βδ8+ Ρη7 33.Βxη5+ Ρθ8 34.Βδ8+ Ρη7 35.Ρη2 Πθ6 36.θxη3 Πε6 37.Βη5+ Ρζ8 38.ζ5 Πε8 39.ζ6 ε3 40.Βγ5+ Ρη8 41.Βγ6 Πεζ8 42.Βε6 Ρθ8 43.Βxε3 Πxζ6 44.Βδ4 θ6 45.α4 βxα4 46.Βxα4 Πη6 47.Βδ4+ Πζζ6 ½-½.

https://share.chessbase.com/SharedGames/share/?p=wJ3TnW5Qj1h/58iRSY1em13YcdLCuZBYO7hqvPl5XkeLuhVosFx2isLiO7NopQJm

Ο Ταλ (αριστερά) θα υποστεί απρόσμενη ήττα από τον Πενρόουζ

Και η μοναδική ήττα της Σοβιετικής ομάδας και μάλιστα με πρωταγωνιστή τον παγκόσμιο πρωταθλητή Ταλ:

Πενρόουζ (Αγγλία) – Ταλ (ΕΣΣΔ) [A65]

1.δ4 Ιζ6 2.γ4 ε6 3.Ιγ3 γ5 4.δ5 εxδ5 5.γxδ5 η6 6.ε4 δ6 7.Αδ3 Αη7 8.Ιηε2 0-0 9.0-0 α6 10.α4 Βγ7 11.θ3 Ιβδ7 12.ζ4 Πε8 13.Ιη3 γ4 14.Αγ2 Ιγ5 15.Βζ3 Ιζδ7 16.Αε3 β5 17.αxβ5 Πβ8 18.Βζ2 αxβ5 19.ε5 δxε5

20.ζ5 Αβ7 21.Παδ1 Αα8 22.Ιγε4 Ια4 23.Αxα4 βxα4 24.ζxη6 ζxη6 25.Βζ7+ Ρθ8 26.Ιγ5 Βα7 27.Βxδ7 Βxδ7 28.Ιxδ7 Πxβ2 29.Ιβ6 Πβ3 30.Ιxγ4 Πδ8 31.δ6 Πγ3 32.Πγ1 Πxγ1 33.Πxγ1 Αδ5 34.Ιβ6 Αβ3 35.Ιε4 θ6 36.δ7 Αζ8 37.Πγ8 Αε7 38.Αγ5 Αθ4 39.η3 1-0.

https://share.chessbase.com/SharedGames/share/?p=wJ3TnW5Qj1h/58iRSY1em0tI0NtbzQY3mVb9IApuIXaGuYkDQmkvW/EZeeD2ewCC

Μια μεγάλη επιτυχία για τον Τάσο Αναστασόπουλο που πέτυχε ισοπαλία με το διάσημο Σουηδό αντίπαλό του:

Στάλμπεργκ (Σουηδία) – Αναστασόπουλος [E70]

1.δ4 Ιζ6 2.γ4 η6 3.Ιγ3 Αη7 4.ε4 δ6 5.Αη5 θ6 6.Αθ4 γ5 7.δ5 ε6 8.δxε6 Αxε6 9.Αδ3 Ιγ6 10.Ιηε2 Βδ7 11.ζ4 0-0-0 12.0-0 η5 13.Αη3 ηxζ4 14.Αxζ4 Ιη4 15.Βδ2 Ιηε5 16.Ιδ5 Ιxδ3 17.Βxδ3 Αxδ5 18.γxδ5 Ιδ4 19.Παγ1 Ββ5 20.Βxβ5 Ιxβ5 21.Αε3 Πδ7 22.β4 β6 23.α4 Ιγ7 24.βxγ5 βxγ5 25.Ιη3 Πε8 26.Ιζ5

26…Πxε4 27.Αxγ5 δxγ5 28.Ιxη7 γ4 ½-½ .

https://share.chessbase.com/SharedGames/share/?p=wJ3TnW5Qj1h/58iRSY1em5lmNVfQ9xnYyL4Jn+Qty0DLHGy6qoNNv5mmTz/y9MeX

Η επόμενη παρτίδα είναι πραγματικά απίστευτη για Ολυμπιακούς αγώνες. Τα λευκά κατορθώνουν να ηττηθούν σε 6 κινήσεις!

Κλάιν (Εκουαδόρ) – Μαϊαγκμασούρεν (Μογγολία) [Α56]

1.ε4 γ5 2.Ιζ3 Ιγ6 3.δ4 γxδ4 4.Ιxδ4 Ιζ6 5.Ιγ3 δ6 6.Αδ3?? Ιxδ4 0-1.

https://share.chessbase.com/SharedGames/share/?p=7asca/HiB3ueGqZN9Q49LqGlDiulwOPMyVC6+WDs+C4PiG87ZeH4u8qlN4tgH2RR
Ο βετεράνος Νάιντορφ (όρθιος αριστερά) θα γνωρίσει μια πολύ κακή πτυχή του χαρακτήρα του νεαρού Φίσερ

Στην επόμενη παρτίδα ο Φίσερ έδειξε το «κακό» πρόσωπό του. Σε μια παρτίδα που πίεζε συνεχώς δεν μπόρεσε να καταβάλει τον αντίπαλό του, το διάσημο Νάιντορφ. Βλέποντας ότι δεν υπάρχει τρόπος να νικήσει, ο Φίσερ πέταξε τα κομμάτια έξω από τη σκακιέρα και είπε στον έκπληκτο Νάιντορφ «θα δεχτώ ισοπαλία». Ο Αργεντίνος αποδέχτηκε την πρόταση αλλά αργότερα έξω από την αίθουσα των αγώνων είπε ότι ο Φίσερ θα κάνει πολύ καιρό μέχρι να πάρει πρόσκληση για κάποιο τουρνουά στην Αργεντινή. Και πράγματι αυτό συνέβη μόνο το 1970, δέκα χρόνια αργότερα.

Φίσερ (ΗΠΑ) – Νάιντορφ (Αργεντινή) [Α81]

1.ε4 γ5 2.Ιζ3 δ6 3.δ4 γxδ4 4.Ιxδ4 Ιζ6 5.Ιγ3 ε6 6.η4 α6 7.η5 Ιζδ7 8.Αε3 β5 9.α3 Αβ7 10.Βδ2 Αε7 11.θ4 Ιγ5 12.ζ3 Βγ7 13.0-0-0 Ιβδ7

14.Αxβ5 αxβ5 15.Ιδxβ5 Βγ6 16.Ιxδ6+ Αxδ6 17.Βxδ6 0-0-0 18.Βxγ6+ Αxγ6 19.β4 Ια4 20.Πδ6 Ργ7 21.Πxγ6+ Ρxγ6 22.Ιxα4 Πα8 23.Ιγ3 Πxα3 24.Ρβ2 Πθα8 25.ζ4 Ιβ6 26.Αxβ6 Ρxβ6 27.Πδ1 Π3α7 28.Πδ6+ Ρβ7 29.θ5 θ6 30.ηxθ6 ηxθ6 31.ζ5 Πε8 32.Ιβ5 Πα4 33.γ3 εxζ5 34.Πζ6 Πε7 35.Ιδ6+ Ρβ8 36.εxζ5 Πα6 37.Πxθ6 Ργ7 38.Ιβ5+ Ρβ7 39.Ιδ6+ Ργ7 40.Ιβ5+ Ρβ7 41.Πθ7 Πζ6 42.Ιδ4 Πε4 43.Ργ2 Πε3 44.Ρβ3 Πε4 45.Πθ8 Πθ4 46.Πε8 Πxθ5 47.Πε7+ Ργ8 48.Ργ4 Πθ3 49.β5 Πη3 50.Ιγ6 Πxζ5 51.Ια7+ Ρδ8 52.Ιγ6+ Ργ8 53.Πε4 Ργ7 54.Ιδ4 Πζ1 55.Πε7+ Ρβ6 56.Πδ7 Πγ1 57.Πδ6+ Ρβ7 58.Ιε2 Πη4+ 59.Ιδ4 Πη3 ½-½.

https://share.chessbase.com/SharedGames/share/?p=7asca/HiB3ueGqZN9Q49Lob5Ggong9iePyt33p65FkuO8FIk+xXcmXUtcmy5xp7v

Ο Ταλ έφτασε στο Μόναχο με τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή που μόλις είχε κατακτήσει από τον Μποτβίνικ. Η πρώτη του παρτίδα με τον τίτλο ήταν στη συνάντηση με τις Φιλιππίνες όπου αντιμετώπισε τον μετέπειτα Πρόεδρος της FIDE, Καμπομάνες.

Ταλ (ΕΣΣΔ)  – Καμπομάνες (Φιλιππίνες) [Α15]

1.ε4 γ6 2.δ4 δ5 3.Ιγ3 Ιζ6 4.ε5 Ιζδ7 5.ε6 ζxε6 6.Αδ3 Ιζ6 7.Ιζ3 η6 8.θ4 γ5 9.δxγ5 Ιγ6 10.Βε2 Αη7 11.Αδ2 Βγ7 12.0-0-0 ε5 13.Αη5 Αε6 14.Ιβ5 Ββ8 15.θ5 ηxθ5 16.Ιζδ4 Αη4 17.ζ3 ε4 18.ζxη4 Ιxδ4 19.Ιxδ4 εxδ3 20.Πxδ3 Ιε4 21.Ιζ5 Βε5 22.Ιxη7+ Βxη7

23.Πxδ5 Ιxη5 24.Ββ5+ Ρζ7 25.Πζ1+ Ρη6 26.Βδ3+ Ρθ6 27.Πθ1 1-0.

https://share.chessbase.com/SharedGames/share/?p=7asca/HiB3ueGqZN9Q49LklyJHgcC6cmUBxr1gUSLmLg5kRvF+VfEf+ezZBUHJLG